LUDWIKA TERESA DE MONTAIGNAC (1820-1885) założycielka Instytutu — Polski

Przejdź na skróty do treści. | Przejdź do nawigacji

Narzędzia osobiste

Polski

Oblatki Serca Jezusa

Start Nasza historia LUDWIKA TERESA DE MONTAIGNAC (1820-1885) założycielka Instytutu

LUDWIKA TERESA DE MONTAIGNAC (1820-1885) założycielka Instytutu

Narodzenie się jej powołania w rodzinie

Urodzona 14 maja 1820 roku, Ludwika Teresa de Montaignac dorastała w rodzinie głęboko chrześcijańskiej i zjednoczonej. Jako dziecko wrażliwe, pozwala dotknąć się poprzez kontemplację żłóbka podczas Bożego Narodzenia.

« Zrozumiałam tę tajemnicę Boga dziecięcia, ubogiego, cierpiącego... » L.T.M.

Przygotowana przez ciotkę i zarazem matkę chrzestną Panią de Raffin, kobietę głębokiej wiary, zamieszkuje u niej i inwestuje w społeczeństwo swoich czasów, które staje się dla niej wzorem. Jako młoda dziewczyna, entuzjastka, odkrywa pisma Świętej Teresy z Avila. Rozsmakowuje się w modlitwie psalmami, w kontemplacji i adoracji Najświętszego Sakramentu. Jej ciocia odkrywa przed nią ślub Sercu Jezusa. Ludwika Teresa złoży go 8 września 1843 roku. W tym wydarzeniu zobaczy kiedyś akt założycielski stowarzyszenia.

Niezwykłe dziedzictwo

Pani de Raffin dostrzega zagrożenia rodzącego się materializmu, religijnej obojętności i wzrostu indywidualizmu, które przenikają w strukturę rodziny. Opracowuje ona projekt stowarzyszenia wpływowych kobiet zaangażowanych w szerzenie Miłości Serca Jezusa w swoich środowiskach, poprzez ślub Najświętszemu Sercu Jezusa.

Po śmierci swojej ciotki, Ludwika Teresa rezygnuje ze wstąpienia do Karmelu, aby podjąć się w pełni realizacji tego ambitnego projektu.

Kobieta wiary i działania

W 1848 roku Ludwika Teresa przybywa do Montluçon, gdzie rozpoczyna niestrudzone apostolstwo: zakłada sierociniec, angażuje się w zgromadzenie dzieci Maryi, organizuje katechezy dla młodych ludzi żyjących w trudnych warunkach i daje rekolekcje dla rodzin robotniczych. Zakłada dzieło ubogich kościołów, ustanawia Adorację Wynagradzającą i buduje w latach 1862 – 1864 kaplicę poświęconą Miłości Serca Jezusa. Tworzy Dzieło Samuelitów w celu formacji młodych chłopców, przygotowując ich w ten sposób do małego seminarium duchownego.

Mianowana Sekretarką Generalną Apostolatu Modlitwy w roku 1875, Ludwika Teresa prowadzi ważną korespondencję z członkami Apostolatu we Francji i na całym świecie.

Dotknięta gruźlicą kości, próbuje złagodzić swój ból za pomocą termicznych metod leczenia. Nawiązuje więzy przyjaźni z kobietami, które odegrają bardzo ważną rolę w rozprzestrzenianiu dzieł, które są zakładane w Diecezji Moulins i w innych regionach.

W 1874 roku rodzi się Pobożne Zjednoczenie Oblatek Serca Jezusa; jego pierwsze reguły zostały zatwierdzone przez biskupa Moulins. Ludwika Teresa wybrana Przełożoną Generalną kontynuje redagowanie Konstytucji. Jako prawdziwy przewodnik duchowy, wie jak dostosować formację pierwszych Oblatek do ich stanu życia i indywidualnych charyzmatów. Wymienia wiele listów ze swoimi współpracownikami i szybko otwiera nowe domy w Paryżu, Montélimar, Lyonie i Paray le Monial.

Ludwika Teresa wrażliwa jest na wydarzenia świata i czyta codziennie gazety, będąc uważną na znaki czasów. W swoich zmaganiach nigdy nie przestaje mówić o swojej miłości do Chrystusa i jej przywiązaniu do Kościoła powszechnego. Po wielkim cierpieniu i zjednoczeniu z męką Pańską zmarła 27 czerwca 1885 roku w Montluçon.

Ludwika Teresa zostaje ogłoszona « Błogosławioną » przez papieża Jana Pawła II w Rzymie 4 listopada 1990 roku. Kościół uznaje w niej « wzór głęboko przeżywanej i aktywnej wiary ».